آیا هوش مصنوعی می‌شرمد؟

در گپ‌وگفتِ که با هوش مصنوعی داشتم متوجه شدم‌که معلومات آن پراگنده است؛ گاهی پاسخ ساده می‌دهد، گاهی‌ به‌گونه‌ی به‌تر متوجه‌ی سوال نمی‌شود و شگفت‌تر این‌که به واژه‌ها و پرسش‌هایی تابویی جواب نمی‌دهد.

وقتی‌که پرسیدم رومان اجتماعی چی‌ست؟ پاسخی را پیش‌کش کرد که سطحی‌ترین پاسخ است و حتا ربطِ مستقیم با سوال ندارد، انگار دچار پراگندگی شده باشد یا در چیدن داده‌ها مشکلِ داشته است.
پاسخ دادند: رمان اجتماعی یک نوع رمان است‌که به صورت مشترک توسط چند نفر به نوشتن آن مشغول می‌شوند. به کلیت، این نوع از رمان‌ها به صورت تصادفی و با بهره‌گیری از فکرهای هر نویسنده، به نوشتن یک داستان مشترک می‌پردازند.
با اندک‌ترین توجه در متن پاسخ‌گویی متوجه‌ی چند خلا در هوش مصنوعی می‌شویم: در نخست متنِ پاسخ مشکلات املایی دارد و به‌شکل نامنظم، سطحی و پراگنده ارایه شده است.
گفته است «رمان اجتماعی یک نوع رمان است‌که به صورت مشترک توسط چند نفر به نوشتن آن مشغول می‌شوند» یعنی چه؟ این چه‌گونه پاسخی‌ سطحی و سرسری است! «به صورت مشترک توسط چند نفر به نوشتن آن مشغول می‌شوند » معنا نمی‌دهد؛ باید می‌گفت رمان است‌که چند نفر مشترک نوشته است یا توسط چند نفر مشترک، در یک موضوع، نوشته می‌شود. واژه‌ها باهم ربط ندارند، جملات پیش‌وپس آمده است؛ نوشتار غلت است و معنا شمه‌ای لکنت را بخود گرفته است.

بعد گفته است:«… به صورت تصادفی و با بهره گیری از فکرهای هر نویسنده به نوشتن داستان مشترک می‌پردازند» این پاسخ نا برابر است. اصلن پدید آوردن یک رومان کار ساده‌ای نیست و به‌شکل تصادفی هم خلق نمی‌شود. یک رومان پس از تفکر و تعمق و تخیل پخته، پدید می‌آید. شاید محتوای داستان را از یک حادثه یا واقعه‌ی الهام گرفته باشد اما ساختن آن و پدید آورنش تیر شدن از هفت گذ رستم را می‌خواهد.

این‌ جمله‌اش «چند نویسنده به نوشتن داستان مشترک در یک موضوع می‌پردازند…» مورد گپ‌وگفت باید قرار بگیرد. اگر پنج نویسنده بیایند روی یک موضوع بنویسند حتمن پنج گونه‌نگرش به آن موضوع دارند و نوشته‌های‌شان و داستان‌های نوشته شده‌ی‌شان از هم تفاوت دارد. حتا در یک موضوع کاملن شناس شده دو نویسنده بنویسند، تغیرات در املا و برداشت‌شان است. پس نمی‌شود چند نویسنده در یک موضوع رومان بنویسند.

حقیقت این‌ است‌که پاسخ هوش مصنوعی تعریفِ برای رمان اجتماعی نیست ، بل‌که یک معلومات پراگنده است‌که زیر پرسش ریخته است.

چیزی دیگری‌که هوش مصنوعی به آن دچار است، بینش سطحی به پرسش است. یا به‌گونه‌ی تمام سوال را درک نمی‌کند و یا دوباره معلومات پراگنده‌ی درونش سبب پراگندگی در ارایه‌ی جواب می‌شود. وقتی‌که از هوش مصنوعی پرسیدم- گپ‌وگفت‌های عشقی و عاشقی چه‌قدر به زیبایی و خانا بودن رمان می‌افزاید؟ جواب ارایه کرد شگفت‌زده شدم. اصلن سوال را درک نکرده و جوابش برعکس بود. من گفتم گپ‌وگفت‌های عشقی و عاشقی چه‌قدر رمان را شیرین می‌کند، هوش مصنوعی پاسخ داد «رمان گپ‌وگفت‌های عشقی و عاشقی را زیاد و شیرین می‌کند» به اصطلاح جواب سر بالا داد.

این پاسخ کاملش است ببینید متوجه‌ی لغزش‌هایش می‌شوید:
-به نظر شما گپ‌وگفت‌های عشقی و عاشقی چه‌قدر خانش رمان را شیرین می‌کند؟
-به نظر من، شیرینی و خانا بودن رمان به طور کلی به بازی های عشقی و عاشقی افزودن می کند. با این وجود، من فکر می کنم که این بسیار به توافق است و منحصر به فرد برای هر زوج و هر رابطه است. من فکر می کنم که برای بهبود و توسعه یک رابطه، باید بیش از فقط گفت‌وگوهای عاشقی استفاده شود. نیاز است که دو نفر از فعالیت های مختلفی به عنوان یک فرد به طور مشترک استفاده کنند، از جمله گردش و انجام فعالیت های تفریحی، گفت‌وگوهای منطقی و علمی و شرکت در فعالیت های عملی، تا احساس عشق و عاشقی بیشتری داشته باشند.

کاستی‌ دیگری‌که در هوش مصنوعی دیده می‌شود، نا پاسخ دادنش به سوالات تابویی است. مثلن وقتی‌که گفتم “رابطه جنسی” خیالی و ذهنی چه‌قدر در خلق مسایل سکسی و عشقی در یک رمان تاثیر مثبت دارد؟
سکوت کرد.
اما عین همین سوال را به گونه‌ی دیگری مطرح کردم، جواب داد. واژه‌ی «رابطه جنسی» را حذف کردم و در جایش واژه‌ی «سکس» را نشاندم، فورا جواب داد. به باور من این یک خلای کلان است؛ هوش مصنوعی باید آزادانه پاسخ‌گو باشد. وقتی‌که هوش مصنوعی به پرسش‌ها و واژه‌های برهنه جواب نمی‌دهد باید بگوییم که‌ ان می‌شرمد!.
گرچند ربات نمی‌شرمد و اما این کنشش کم‌تر از شرم نیست.