سازمان های ترویستی مثل تمام سازمان های دیگر در عرصه جهان پا به وجود نهاده است که شماری از آنان به دنبال تعقیب ایدیولوژی و شماری هم به دنبال منافع و تعداد دیگر هم به دنبال منفعت یک کشور دیگر در منطقه فعال می شود.
این سازمان ها براساس ایده ها و طرح های گوناگون ایجاد می شوند که یا دولتی به دنبال حمایت آنان است،یا ملی و شماری دیگر از سازمان های غیر دولتی نیز در ایجاد این سازمان های تروریستی نقش اساسی دارند.
سازمان های ترویستی تمام اعمال را که انجام می دهند در حقیقت خلاف قوانین ملی و بین المللی است ،قاچاق اسلحه،سلاح های کوچک،مواد مخدر،سلاح های غیر متعارف،قاچاق انسان و زنان در سرشت این گروهاست.
در گذشته سازمان های تروریستی فقط در عرصه ملی ویا محلی فعالیت داشتند ولی به لطف تکنالوژی و پیشرفت این سازمان ها از عرصه ملی فراتر رفته و به دنبال ایجاد یک قلمرو بزرگتر در عرصه منطقه است.
القاعده نمونه شماره اول این سازمان است که پس از سال های ۱۹۷۰ در عرصه بین المللی به دنبال تخریب ها،انهدام کامل،انهدام جمعی،جنگ های نا متعارف و متعارف محدود،جنگ های چریکی در خاور میانه علیه امریکا شورش کرد ولی این عملیات ها بیشتر به مردم افغانستان و عراق ضربه زده است و امنیت انسانی را در این دو قلمرو نقض کرده است.
پس از حمله القاعده در سال ۲۰۰۱ میلادی به امریکا تروریسم به صورت رسمی دچار تحول گردید و ابر قدرت مثل امریکا را وادار کرد تا به افغانستان و عراق به بهانه های متفاوت جنگ طولانی را آغاز کند که زیان کننده ای اصلی آنان مردم این دو قلمرو باشند.
امنیت انسانی با فعالیت های تروریستی به صورت مستقیم کاهش می یابد ،این امنیت انسانی به صورت بالقوه با حضور گروه های تروریستی نه تنها فعالیت های تخریب گرایانه آنان،بلکه ایجاد رعب و ترس آنان سبب می شود آن قلمرو شامل دولت های شکننده گردند که امنیت انسانی در آن جا نقض می گردد.
افغانستان و عراق پس از آنکه هدف حمله امریکا قرار گرفت به صورت رسمی جزو کشورهای شدند که امنیت انسانی در آن نقض می گردد و دولت های را که به وجود می آیند یا شکننده است یا دولت های ورشکسته است.
هر گونه فعالیت های ترویستی در قلمرو کشورها رابطه معکوس با فعالیت های اقتصادی دارد و در صورت که ادعا شود که در قلمرو مشخصی ترویسیم فعالیت دارد و شماری از کشورها یا حکومت آن قلمرو در آنجا مشغول به نابودی است امنیت مردم عادی نقض می شود و سرمایه ها در حال فرار است و عراق و افغانستان در بیست سال گذشته از این مجرا به شدت زیان دیده است.
حضور یا ادعای وجود تروریسم سبب می گردد که ابرقدرت ها که به دنبال نابودی تروریسم است خود جنایت های زیادی را مرتکب شوند که نمونه های زیاد از آن در جنگ های عراق و افغانستان دیده شد.
با گذشت چندین سال از حضور نیروهای فراملی در دو کشورافغانستان و عراق تحقیقات خود شان نشان می دهند به همان میزان که گروهای تروریستی در این دو کشور به مردم صدمه زده است و امنیت انسانی را نقض کرده این نیروهای فراملی بوده است که به شدت مرتکب جنایات ضد بشری گردیده است و امنیت انسانی را از این قلمرو دزدیدند و باید منتظر تحقیقات نهاد های بین المللی باشیم که نشان دهند حضور این کشورها به مراتب زیان آور تر از فعالیت های تروریستی بوده است.